هنگامي كه غذاي داغ در ظروف پلاستيكي شفاف، رنگي و حتي فومي ريخته مي شود، بسياري از گونه هاي سمي پلاستيكي به داخل مواد غذايي رخنه مي كند و مواد سمي وارد غذا مي شود. برخلاف تصور عموم ظروف يك بار مصرف اسفنجي (فومي) مواد اسيدي را بيشتر به داخل خود مي كشد و اين ظروف بعد از ريختن مواد غذايي داغ، اسيدي و چرب به تدريج طي زمان دچار كاهش وزن مي شوند و در واقع مواد سمي به غذا وارد و سپس در بافت چربي بدن ذخيره مي شود و كم كم به يك ماده سرطان زا تبديل خواهد شد. مواد سمي تجمع يافته در بافت چربي بدن بتدريج موجب خستگي، عصبيت، بي خوابي، كم شدن پلاكت ها و گلوبين، غيرعادي شدن كروموزوم ها و شيوع انواع سرطان ها خواهد شد. بتازگي اتفاق ديگري كه در توليد ظروف يك بار مصرف افتاده، رنگي كردن اين ظروف است كه علاوه بر انتقال مواد تشكيل دهنده پلاستيك، ساير مواد افزودني شيميايي را هم به داخل غذا وارد مي كند و اثرات سوء بيشتري بر سلامت مردم دارد.
اكنون در بیشتر كشورها از ظروف پلیاستایرنی بهصورت محدود استفاده میشود و ظروف یكبار مصرف بیوپلیمری، كاغذی و در نهایت پلیپروپیلنی جایگزین این ظروف شدهاند.
پروپیلن مونومر تشكیل دهنده پلیپروپیلن تركیبی خطی است كه درصورتی كه در اثر شرایط خاصی از این پلیمر آزاد شود در مقایسه با استارن تاثیرات منفی كمتری روی سلامت مصرفكنندگان به جا میگذارد.
كار روی پلیمرهای گیاهی از سال 1970 و در زمان بحران نفت آغاز شد. در آن زمان كشورهای پیشرفته از جمله آمریكا، به فكر تولید موادی جهت صنایع بسته بندی افتادند كه وابسته به مواد نفتی و فسیلی نباشند بنابراین پلیمرهای گیاهی با تركیباتی چون سیب زمینی، ذرت و گندم را مورد آزمایش قرار دادند. این پلیمرهای هیدروكربنی دارای خواص ضعیف پلیمری هستند كه با تغییر و اصلاح آنها میتوان به شرایط پلیمرهای نفتی رسید.ظروف یك بار مصرف بیوپلیمری با پایه گیاهی، قدمت زیادی ندارند اما اكنون استفاده از آنها در سطح آمریكا و اروپا و حتی آسیا به سرعت در حال گسترش است.
تعریف : واژه زيست تخريبپذير به معني موادي است که به سادگي توسط فعاليت موجودات زنده به زير واحدهاي سازنده خود تجزيه شده و بنابراين در محيط باقي نميمانند. استانداردهاي متعددي براي تعيين زيست تخريبپذيري يک محصول وجود دارد که عمدتاً به تجزيه 60 تا 90 درصد از محصول در مدت دو تا شش ماه محدود ميگردد.
توليد پلاستيکها با استفاده از منابع طبيعي مختلف، باعث سهولت تجزيه آنها توسط تجزيه کنندگان طبيعي ميگردد. براي اين منظور و با هدف داشتن صنعتي در خدمت توسعه پايدار و حفظ زيست بومهاي طبيعي، توليد نسل جديدي از مواد اوليه مورد نياز صنعت بر اساس فرآيندهاي طبيعي در دستورکار بسياري از کشورهاي پيشرفته قرار گرفته است.
در این بین ، تولید پلیمرهای زیستی جایگاه خاصی دارند . تولید اینگونه پلیمرها توسط طیف وسیعی از موجودات زنده مثل گیاهان ، جانوران و باکتری ها صورت می گیرد . چون این مواد اساس طبیعی دارند، بنابراین توسط سایر موجودات نیز مورد مصرف قرار می گیرند .
برای بهره برداری از پلیمرهای گیاهی در صنعت دو موضوع باید مورد توجه قرارگیرد :
الف : دید محیط زیستی : این مواد باید سریعاً در محیط مورد تجزیه قرار گیرند ،بافت خاک را برهم نزنند و براحتی با برنامه های مدیریت زباله و بازیافت مواد از محیط خارج شوند .
دید صنعتی : این مواد باید خصوصیات مورد انتظار صنعت را از جمله دوام و کارایی را داشته باشند و از همه مهمتر ، پس از برابری یا بهبود کیفیت نسبت به مواد معمول ، قیمت تمام شده مناسبی داشته باشند . بنابراین تولید پلیمرهای تجدید شونده با بهره برداری از کشاورزی ، یکی از روش های تولید صنعتی پایدار برای منظور دو روش اصلی می باشد.
ویژگی بارز پلیمر گیاهی این است که در محیط های مختلف در مدت زمان فوق العاده کوتاهی تجزیه می شود . به همین سبب دولت بخشنامه ای به تازگی دستگاه های دولتی را ملزم به استفاده از ظروف یکبار مصرف گیاهی پوسیدنی نموده و این موضوع بازار مصرف گسترده ای را برای تولید کنندگان این محصول بوجود آورده، به نوعی که در حال حاضر بازار مصرف این نوع محصول با نوعی کمبود عرضه مواجه است.
در ذيل دلايل اصلی تمايل دنيا به استفاده از اين مواد ارايه می گردد :
1- قيمت تمام شده ارزان و ارزش افزوده بالای توليد اين محصول
2- منابع فراوان تامين مواد طبيعی مانند نشاسته ذرت و گندم
3. مراحل ساخت این ظروف
4.هزینه های لازم برای را اندازی این کسب و کار
5. و...